Hoofdmenu
Archief:

Siem de Jongh
(1941 - 2019)

Siem de Jongh
* Ursem 14 januari 1941 + Alkmaar (MCA) 29 maart 2019
Hij werd 78 jaar oud.

De familie De Jongh uit Ursem
Siem raakte, net als zijn zus Cato, op jonge leeftijd besmet het drafsportvirus door zijn vader Gert, die draverfokker was en in de jaren 60/70 succes had met zijn Elite-fokmerrie Querie, waaruit hij o.a. fokte de goede Annemarie Cato, de subtopper Christiaan de Wet (2x Viereneenhalve Kilometer), Flipsen, Gonda Scotch, Had je me maar (vernoemd naar een Amsterdamse zwerver, die in de gemeenteraad werd gekozen), Just in Time, Kapitein Scotch (Criterium 4-jar.) en Nelly Windspiel. De Duitse importmerrie Windspiel is de moeder van Querie en vanaf 1972 koos Gert de Jongh de achternaam Windspiel voor zijn fokproducten. Hij fokte uit Gonda Scotch o.a. Udo Windspiel en Zomar Windspiel (2e in de Derby).

Cato de Jongh zette na haar vader's overlijden de Windspiel-fokkerij op kleinere schaal voort. Uit Zomar Windspiel fokte zij de Gouden Zweep-winnaar van 1994 George Scotch en uit Czarin Windspiel de crack Milo Windspiel (Derby-1998). Beide cracks hield ze in bezit, maar ze heeft de Derby van Milo niet mee mogen beleven. Een jaar eerder is Cato overleden.

Siem de Jongh fokte dravers met de achternaam Schermer en zijn eerste fokmerrie was Vita Windspiel. Hieruit fokte hij o.a. de goede Dee Schermer, Ivita Schermer, Lyda Schermer en Teun Schermer. De dekhengsten koos hij uit bij Hans Tambach in Egmond-Binnen. In latere jaren fokte hij o.a. Siem Schermer, Egbert Schermer, Wolment Schermer, Robin Schermer, Susan Schermer en Gerrit Schermer. Allemaal met dezelfde oorsprong: zijn vader's Querie.

Hieronder twee persoonlijke 'In Memoriams', gepubliceerd in
het weekblad Draf&Rensport nr. 14 van 4 april 2019.
Met toestemming van de auteurs overgenomen.

In Memoriam Siem de Jongh
door John Bootsman

Nog ver voordat ik zelf tijdens mijn jeugd mijn intrede maakte in de draverswereld kwam Siem De Jongh al op stal bij Boko Stables. In het voorjaar van 1969 kwamen Siem en mijn vader (Klaas Bootsman) in contact met elkaar en Siem werd onze vaste leverancier c.q. handelaar wat betreft alle schapen en lammeren van mijn vader. Mijn vader kreeg naarmate de jaren vorderden, er steeds meer-en-meer en dus er werd een paar keer per jaar flink handel gedreven. En dus onderhandeld! Siem was een echte koopman (zeker geen filantroop ha ha) maar wel altijd fair, eerlijk en uiterst correct. ledereen wil wat verdienen, Siem dus ook, maar met Siem's "Hart van Goud" deed hij dat wel altijd op een sportieve en faire wijze.

In latere jaren bedreven mijn vader en Elbert samen de schapenhandel op Boko Stables en dat waren legendarische ochtenden als die twee, met Siem tegenover hen, gingen onderhandelen over de te maken prijzen. Maar dat kwam uiteindelijk altijd weer goed, alles op het scherpst van de snede maar ook in goede harmonie. Siem en mijn vader zijn zeer goede vrienden geworden en zijn dat tot op de dag van Siem's overlijden gebleven. Nu moet ik er direct aan toevoegen dat Siem natuurlijk een vriend was van ons allemaal. Geliefd door iedereen, gerespecteerd door iedereen. En een hele mooie eigenschap die Siem had: Als Siem binnenkwam dan kwam er positieve energie binnen(!), blijdschap, vrolijkheid en vooral ongein.

Siem kwam vanaf dat voorjaar 1969 tot 3 weken voor z'n dood iedere zaterdag trouw om 10 uur langs bij Boko Stables voor een bakkie en een ouwehoertje met mijn vader en Elbert. De hele week passeerde de revue en niemand werd gespaard. Een "traditie" dus van precies 50 jaar!!! Dat was altijd een waar 'feest' bij ons in de kantine, niets was te dol. Met andere vaste koffiegasten als Gerard Hoetmer en Willem Wals. Ieder had z'n rol. Legendarische ochtenden soms. En Siem had vaak het hoogste woord. Tranen rolden vaak over de wangen, wat een humor had die Siem. Een unieke man. En Siem en Gerard waren met hun Stal Schermer natuurlijk ook nog eens "concurrenten" van ons... En dat zouden we weten... Dubbel van de lach als Siem weer eens een anekdote voordroeg.

Wat zullen we hem gaan missen...
Siem, rust zacht, grote vriend. Bedankt voor 50 jaar unieke vriendschap.

En Siem, je weet het hè. Je bent pas echt dood wanneer iedereen je vergeten is en niemand meer over je praat...
Jij zal voor altijd bij ons zijn.

Klaas en John Bootsman,
Elbert v.d. Pol,
Carla Wijngaarden
BOKO STABLES

Boven: Siem de Jongh met de fokmerrie Golden Girl
bij de stal van zijn buurman Gerard Hoetmer.
samen vormden zij Stal Schermer.

In Memoriam, Siem de Jongh
door Gerard Hoetmer

Iedereen kent het spreekwoord „een goede buur is beter dan een verre vriend", wat ongetwijfeld waar is, maar wat is er beter dan „een hele goede buur en tevens je beste vriend". Niets is beter natuurlijk, maar ook hij kan je ontvallen. Afgelopen vrijdag is Siem de Jongh overleden, onverwachts, alhoewel hij voor het eerst van zijn leven de afgelopen twee weken in een ziekenhuis moest doorbrengen.

Met en door Siem ben ik in de drafsport gekomen. Hij mocht twintig jaar terug mijn stallen gebruiken voor de drie, vier fokmerries die hij had en wanneer het lente was, waren er natuurlijk ook de veulens. Op een gegeven moment wilde hij me voor het gebruik betalen. Maar dat wilde ik niet. Ik vond het alleen maar leuk om de paarden op het erf te hebben en Siem af en toe te helpen aan het einde van een drukke werkweek.
Siem kon altijd op een niet subtiele wijze toch zijn zin doordrukken, dus kreeg ik na een tijd van aandringen geen geld maar ineens een fokmerrie cadeau. Zonder strik. Gewoon Jantien Schermer, die door hem was gefokt en het eerste koerspaard dat getraind was door Peter Strooper. Dat laatste zei mij nog niet veel toen. Niet het beste paard van stal maar een ander spreekwoord luidt dat je „een gegeven paard niet in de bek mag kijken". Kortom, geen groot succes als fokmerrie, maar wat veel waardevoller was dat dit de start is geweest van een prachtige vriendschap met mijn buurman en met een gezamenlijk hobby om dravers te hebben, te verzorgen, te fokken en er over te praten met zijn tweeën en met andere liefhebbers.

Elke zaterdagmorgen waren we bij Boko Stables. Met Klaas Bootsman, Elbert van der Pol en anderen waren er vele momenten waar menigeen op de hak danwel in de maling werd genomen. Ook daar was Siem goed in en vaak speelden we het spel om vol overtuiging diverse goedgelovigen die dingen wijs te maken die natuurlijk helemaal niet waar konden zijn na enig nadenken. Hoe sommigen met de mooiste verhalen aan de haal gingen en wij dubbel lagen van het lachen.

We hebben genoten van de afgelopen twintig jaar. We hebben vrij kort na het „cadeau Jantien" samen de fokmerries bij elkaar gevoegd, waarvan de meest bekende Dee Schermer was. We zijn gaan koersen met Wolment en Susan Schermer, er is geïnvesteerd in jaarlingen met andere bloedlijnen en gingen met veel plezier naar de koersen voornamelijk op Wolvega en de trainingen bij Jeroen Engwerda. Hij is door de jaren heen altijd onze trainer geweest.
Ook hier ligt een jarenlange relatie met veel respect wederzijds.

Siem kende veel mensen en nog meer mensen kenden Siem. Hij was zeker geen vreemde in de drafwereld aangezien zijn vader, zus en broer elk dravers hadden waarvan Milo Windspiel, de Derbywinnaar van Cato, de meest bekende is geweest. Daarnaast was Siem als veehandelaar en schapenfokker ook bekend in de bredere dierenwereld waar de liefde voor dravers en koersen nog steeds bestaat.
De trips naar Italië, zowel naar fokkers als naar ITS veilingen de afgelopen jaren, de bezoeken aan Solvalla in Zweden waar Sultania en Gina Schermer moesten lopen in het grote Elitloppet weekend, de winst van Gina Schermer op dat grote Solvalla vorig jaar, gevolgd door Siem zwaaiend in de open auto, voorbij rijdend aan de tienduizenden juichende toeschouwers, dat zijn hoogtepunten die we samen hebben meegemaakt en waar we maanden op konden teren.
Zijn trip om samen met Anneke en de Fokkersvereniging dit jaar weer naar Frankrijk te gaan was al gereserveerd. Tijdens de vorige fokkers reizen was het steeds gezellig en interessant geweest en hadden ze weer meer leuke mensen leren kennen. Alle plannen waren er om de komende jaren verder te genieten van al het moois wat de drafsport te bieden heeft.

Uit de jaarlingen van toen, die gekoerst hebben en nu fokmerries zijn geworden waaronder Sultania, Cumlaude Newport, Psst hebben we een aantal prachtige veulens gefokt waar we samen naar uitkeken om hen ook te zien koersen. Dat laatste gaat jammer genoeg niet meer lukken om het echt samen te doen. Siem heeft zijn laatste koers gelopen, de drafsport heeft een enorme liefhebber verloren, ik ben mijn beste vriend kwijt en Stal Schermer een steun en toeverlaat.
Rust zacht mijn goede vriend, ik mis je nu al en helemaal als ik straks in mijn eentje de paarden blijf verzorgen of alleen naar „de koers" ga.

Gerard Hoetmer

Boven: Siem de Jongh en Anneke bij een diner tijdens de Normandië-reis
in 2013. Ook in 2016 gingen zij mee en ze hadden al geboekt voor 2019.
Het mocht niet zo zijn, enkele maanden tevoren overleed Siem.